Ekscytujący i łatwy w pielęgnacji: anolis zielony
15.05.2023 - Czas czytania: 2 minuty
Uderzający czerwony fałd skórny na gardle jest znakiem rozpoznawczym anolisa. Jest aktywny w ciągu dnia, łatwo się adaptuje i nie wymaga skomplikowanej pielęgnacji, więc również nowicjusze w dziedzinie terrarystyki mogą mieć satysfakcję z hodowli. Ta pochodząca z południowo-wschodniej części USA i północno-wschodniej części Meksyku jaszczurka o maksymalnej długości 22 cm należy do jednych z mniejszych przedstawicieli swojego gatunku. Podobnie jak u gekonów, jego „ząbkowane palce” wyposażone są w lamele, dzięki czemu anolis może wspinać się na wiele gładkich powierzchni.
Bądź zawsze zorientowany – płochliwy anolis zielony
Anolis zielony jest z natury dość bojaźliwy, jednak przy odrobinie cierpliwości przyzwyczai się do Państwa i prawdopodobnie już wkrótce będzie jadł Państwu z ręki. Interesujące są ruchy jego oczu, które mogą obracać się we wszystkich kierunkach jak u kameleonów, aby mieć widok na pożywienie, współtowarzyszy czy wrogów. W zależności od nastroju i ciepła jego skóra zabarwia się na kolor jasnozielony lub szaro-brązowy. To wszystko przysporzyło mu przydomku „amerykański kameleon”.
Insekty w zasięgu wzroku – anolis zielony to przyczajony myśliwy
Po zidentyfikowaniu swojej ofiary czeka w przyczajonej pozycji, aż znajdzie się ona wystarczająco blisko, aby złapać ją zwinnym skokiem. Do ulubionych ofiar anolisa zielonego należą mniejsze owady, jak muchy, świerszcze i pajęczaki. W celu zapewnienia zrównoważonej diety należy dodawać preparat witaminowy do paszy co drugie karmienie. Okruchy wapnia (np. ze skorupy sepii) powinny być zawsze dostępne. Wiele anolisów akceptuje również banany czy inne miękkie owoce, nie należy ich jednak podawać zbyt często.
Samiec anolisa zielonego broni swego terytorium
Samiec anolisa zielonego broni swego terytorium przed osobnikami tej samej płci do ostateczności, przy czym obaj przeciwnicy mogą zostać poważnie zranieni. Dlatego w żadnym wypadku nie powinno się trzymać dwóch samców tego gatunku w jednym terrarium. Z drugiej strony wspólne trzymanie kilku samic jest zupełnie bezproblemowe, zaleca się nawet, aby samiec chętny do kojarzenia poświęcił się kilku samicom w tym samym czasie. Dla jednej samiczki stanowiłoby to zbyt duży stres.
W celu komunikacji samiec ustawia swój czerwony fałd skórny na gardle, którego brakuje mniejszym samicom, i kiwa głową na podobieństwo legwana.
Anolis zielony potrzebuje możliwości odwrotu
Chociaż anolis zielony nie jest zbyt wymagający, należy jednak przestrzegać kilku istotnych zasad w hodowli. Z pewnością będzie czuł się dobrze w terrarium przy podwyższonej wilgotności, w temperaturze dziennej ok. 28 st. C i absolutnie niezbędnym sztucznym świetle UV. Ważniejsza niż duża ilość miejsca jest dla niego możliwość wycofania się w zarośla. Terrarium dla trzech zwierząt powinno mieć wymiary co najmniej 70 x 60 x 80 cm. Jako podłoże najlepiej sprawdzi się lekko wilgotna mieszanka próchnicy z włókna kokosowego i pisaku. Dzięki odpowiedniej dla gatunku hodowli i dobremu żywieniu anolis zielony może przeżyć do ośmiu lat.
Podsumowanie Anolis zielony
Rasa | Anolis carolinensis |
Pochodzenie | Subtropikalne lasy liściaste USA, Karaibów |
Rozmiar | 18 cm (samica) do 22 cm (samiec), każdy z ogonem |
Budowa ciała | smukły ze spiczastą głową |
Oczy | naprzemiennie zielony lub brązowy |
Kolor | w zależności od nastroju i otoczenia |
Charakter | nieśmiały po bardzo ciekawski |
Hodowla | jeden samiec, kilka samic |