Środki uspokajające dla kotów

Istnieją koty, których nic nie jest w stanie wyprowadzić z równowagi. Inne koty natomiast stają się nerwowe na sam widok transportera, gdy słyszą hałas z zewnątrz lub gdy z ich punktu widzenia nastąpi niebezpieczna sytuacja. Aby zapobiec zmianom zachowania kota wynikającym z dłuższych okresów stresu, strachu czy niepokoju, warto podać mu lekki środek uspokajający dostępny bez recepty.

Jeżeli zwierzę ma skłonność do nerwowości i może nastąpić przewidywalna sytuacja stresowa, można oszczędzić mu niepotrzebnego strachu poprzez podanie mu w odpowiednim czasie leków uspokajających dla kota:

• Hałas: fajerwerki sylwestrowe, robotnicy, głośne imprezy (kiermasze, koncerty plenerowe)
• Wizyty u weterynarza, nieprzyjemne zabiegi pielęgnacyjne
• Transport: podróż samochodem, wyjazd na urlop, lot samolotem
• Nieustanny ruch i obce osoby lub zwierzęta w domu

Także w przypadku nieprzewidywalnych zdarzeń można skorzystać ze leków uspokajających dla kota:

• Wywołujące niepokój przeżycia, które skutkują strachem i stresem (poważne kłótnie z innymi kotami, szok, wypadek)
• Nieoczekiwane niepokojące dźwięki (burza, wichura)
• Smutek lub napięcie (na przykład utrata kolegi, pojawienie się nowego zwierzęcia)

Środki uspokajające dla kotów należy stosować jedynie wówczas, gdy zwierzę rzeczywiście wykazuje oznaki stresu, jak wyraźne podrażnienie, wycofanie lub brak apetytu, albo zaczyna oznaczać mieszkanie moczem.

Roślinne leki uspokajające dla kota wytwarzają przyjemne bodźce poprzez substancje zapachowe: szczególnie skuteczna jest roślina Nepeta cataria, znana lepiej pod nazwą „kocimiętka”. Po podaniu do pyszczka jej substancja czynna, czyli nepetalakton, działa na koty uspokajająco, podczas gdy jej zapach je raczej pobudza. Inne środki uspokajające dla kotów można podawać w formie sprayu, zastosowania miejscowego, rozpylenia w pomieszczeniu za pomocą dyfuzora czy w formie obroży zapachowej. Jeszcze inne środki bazują na feromonach, hormonalnych substancjach semiochemicznych, które także są stosowane jako sygnały zapachowe. Te środki uspokajające powinny jedynie odrobinę przytłumić reakcje zwierzęcia, ale ich nie odurzyć. Weterynarz może dodatkowo przepisać lub podać środek uspokajający w formie leku; ze względu na duże obciążenie organizmu powinno się jednak stosować farmakologiczne metody uspokajania kota jako ostateczną metodę w uzasadnionych sytuacjach wyjątkowych.

Jeżeli kot przejawia trwałe zaburzenia zachowania, swoją obecnością można pomóc mu w osiągnięciu stanu uspokojenia. Wystarczy być w pobliżu i spokojnie rozmawiać ze zwierzęciem. Jeżeli pozwoli ono lub samo zażąda, można je pogłaskać, nie wolno jednak go wywoływać, jeśli się schowa. Odprężone zachowanie właściciela pokazuje kotu, że nie ma powodu do strachu. Jeżeli trzeba go umieścić w transporterze, należy położyć do środka swoje ubranie.