Rottweiler – czworonożny strażnik porządku oraz odważny ochroniarz

Rottweilery to jedna z najstarszych ras niemieckich psów. Ich korzeni należy jednak szukać za Alpami, u Rzymian. Na zdobyte tereny Rzymianie ściągali nie tylko osiągnięcia kulturalne, lecz również zwierzęta. Przodków rottweilerów wykorzystywali do pilnowania bydła, które stanowiło dla legionów wyżywienie. Miejscowi handlarze byli zachwyceni tymi silnymi psami – także oni musieli bowiem bezpiecznie prowadzić swoje zwierzęta przez szlaki handlowe. Tak właśnie pra-rottweilery znalazły się w Niemczech. Rzymskie zwierzęta mieszały się z tutejszymi psami w okolicach miasta Rottweil: tak oto powstał rottweiler. Miejscowi rzeźnicy również cenili zalety rottweilera jako psa stróżującego do bydła, dlatego w tamtym czasie powstała również inna nazwa dla rottweilera – nazywano go „psem rzeźnickim”.

Od 1910 r. rottweiler jest oficjalnie rasą. Jego rola jako psa pasterskiego w wielu miejscach zmieniła się wraz z postępującą industrializacją. Na początku XX w. poszukiwano ras psów do służby w policji. Także rottweiler został sprawdzony pod kątem zdolności do służby i szybko okazało się, że rottweilery doskonale nadają się do służby policyjnej. Obecnie rasa ta służy przeważnie w policji lub wojsku. Tutaj bardzo dobrze wypełniają swoje obowiązki za sprawą odporności psychicznej oraz zrównoważonego i spokojnego usposobienia. Rottweiler pomaga również na obszarach dotkniętych katastrofami ze względu na jego wytrzymałość, gotowość do pracy i posłuszeństwo. Ze względu na cechy takie jak czujność, spokój i pewność siebie rottweiler nadaje się również na psa tropiącego, przewodnika osób niewidomych i psa terapeutycznego. Rottweilera nic nie jest w stanie szybko wyprowadzić z równowagi. Pies działa szybko, rozważnie i celowo, nie ma w tym śladu nerwowości.

Wygląd i usposobienie ras psów zostały dokładnie zdefiniowane. Międzynarodowa Federacja Kynologiczna FCI – Fédération Cynologique Internationale – to istniejąca od 1911 r. federacja związków hodowców kilku krajów. FCI wyróżnia łącznie 367 ras psów i dzieli je na grupy. Rottweiler należy do grupy 2 FCI, sekcji 2: molosów. Tutaj wyszczególnia się także psy rasy hovawart, niemieckiego boksera i leonbergera. Zwierzęta z tej grupy mają silne ciała i były hodowane tak, aby wyglądały groźnie, ponieważ używano ich między innymi jako psów stróżujących. Kiedyś psy rasy rottweiler i innych przedstawicieli tej grupy wykorzystywano nie tylko do doglądania bydła, ale także do polowania na grubą zwierzynę. Ponoć jeszcze wcześniej psy te były wykorzystywane w walkach gladiatorów.

Rottweilera nigdy nie hodowano specjalnie na psa obronnego, tylko na psa pracującego. Mimo to jest on umieszczony w niektórych krajach związkowych na odpowiedniej liście. Psy z tej listy są uważane za potencjalnie groźne. Dla hodowców oznacza to, że muszą spełniać specjalne wymagania, aby móc hodować rottweilery. Mogą potrzebować np. zaświadczenia o niekaralności lub badania eksperckiego. Po kontroli psa można w niektórych przypadkach bez żadnych problemów zatrzymać. W niektórych miejscach zwolnienie z obowiązku noszenia smyczy i kagańca nie jest jednak możliwe. Przed nabyciem psa należy zasięgnąć informacji na temat lokalnych przepisów prawnych.

Rottweilery są psami średniej wielkości lub dużymi i maja w zależności od płci od 61 cm do 68 cm w kłębie (samce) lub 56 cm do 63 cm (suki). W pełni rozwinięte samce ważą około 50 kg, suki około 42 kg. Głowa rottweilera ma średnią długość i jest zazwyczaj szeroka w obszarze między uszami. Uwagę zwraca również jego silna, szeroka szczęka i mocne zęby. Rottweiler ma również charakterystyczną posturę i typowy kolor sierści. Krótka gęsta sierść jest koloru od czarnego do ciemnobrązowego, z kilkoma rdzawobrązowymi podpalaniami na pysku, nogach i klatce piersiowej oraz nasadzie ogona. Zimą u rottweilera tworzy się również gęsty podszerstek. Średniej wielkości przylegające uszy, ciemnobrązowe oczy w kształcie migdałów i przysadzista sylwetka to kolejne cechy charakterystyczne tej rasy. U rottweilera nie występuje różnorodność kolorystyczna. Pies, mimo muskularnej sylwetki, nie wygląda ociężale, tylko atletycznie. Jego ruchy są harmonijne i mocne.

Przyjęło się, że rottweilery są pewne siebie, śmiałe i czujne. Psy te są jednak również przylepami, potrzebują dużo kontaktu z człowiekiem, są zazwyczaj przyjazne i spokojne. Rottweiler jest uważny i zarazem spokojny. Nie wyzbył się jednak całkiem instynktu stróża odziedziczonego po przodkach. Gotowość do obrony i odwaga to najważniejsze cechy charakteru tej rasy, które mogą się jednak przemienić w potrzebę okazywania dominacji. Do Twoich zadań należy konsekwentne i cierpliwe pokazanie rottweilerowi, że musi się on podporządkowywać – zarówno Tobie, jak i Twojej rodzinie. W innym przypadku zachowanie zwierzęcia może wymknąć się spod kontroli, co może skutkować psią dominacją. Nieodpowiednie wychowanie i brak zajęcia lub zaburzona relacja z ludzkim „przewodnikiem stada” mogą szybko zmienić się u niestabilnego rottweilera w skłonność do wybuchów i agresję. Dlatego hodowca rottweilera powinien wykazywać dużą pewność siebie.

To istotne, aby już przed zakupem zdawać sobie sprawę z potencjalnej gwałtowności i wymagań w zakresie wychowania rottweilera. I to niezależnie od tego, czy chcesz nabyć dorosłego rottweilera, czy szczeniaka. To samo tyczy się sytuacji, gdy interesuje Cię mieszanka rottweilera – w przypadku mieszanki rottweilera z owczarkiem niemieckim czy mieszanki labradora z rottweilerem cechy charakteru rottweilera mogą być mniej lub bardziej zauważalne. Dobrze się zastanów, czy masz odpowiednie możliwości oraz konsekwencję, aby w odpowiedni sposób trenować psa.

Wychowanie rottweilera powinno zostać powierzone doświadczonemu i asertywnemu właścicielowi. Jeśli debiutujesz w roli psiego właściciela, to rottweilera raczej odradzamy. Osobom koniecznie chcącym mieć rottweilera zalecamy ewentualnie adopcję starszego i spokojnego przedstawiciela tej rasy ze schroniska: bo tak jest z każdą rasą – każdy osobnik ma swój niepowtarzalny charakter.

Pamiętaj w każdym razie, że rottweiler potrzebuje zadań i zajęć, które może wykorzystywać podczas późniejszej pracy. Rottweiler ma zdecydowanie terytorialny charakter i dlatego niezawodnie strzeże swojego terenu. W końcu rottweiler to nie bez powodu ceniony pies stróżujący oraz pies pracujący dla policji i służb bezpieczeństwa – czyli wszędzie tam, gdzie pies powinien być pewnego rodzaju autorytetem. Rottweiler do dziś bywa psem pasterskim. W niektórych miejscach noszenie kagańca jest obowiązkowe, np. w środkach komunikacji publicznej, dlatego warto przyzwyczaić do niego swojego pupila. Warto przyzwyczajać rottweilera do noszenia kagańca, gdy jest jeszcze szczeniaczkiem.

Aby pies był szczęśliwy i spokojny, to oprócz opieki, dobrej pielęgnacji oraz zdrowej diety należy również dbać o jego zajęcia i aktywność. Bez ćwiczeń i intensywnego szkolenia rottweiler często nie nadaje się na klasycznego kompana rodziny i psa, z którym można spędzać wolny czas. Do tego jeszcze ta masa i siła, z którymi człowiek niekoniecznie ma szanse, gdy zwierzę zechce podążyć inną drogą. Odpowiednio wychowywany rottweiler ma szansę stać się doskonałym towarzyszem, który będzie w stanie zbudować bliską więź. Sprawdzi się wtedy jako asystent sportowy aktywnego właściciela, a przy wystarczającym wsparciu intelektualnym np. na treningu tropienia. Ze względu na przyjazny i spokojny charakter nadaje się również dla rodzin z dziećmi. Zaleca się jednak, aby nie spuszczać przy nim oka z potomstwa i dzieci. W przypadku rottweilera nie należy zaniedbywać, prócz konsekwentnego wychowania, poświęcania mu sporej ilości uwagi i pieszczot: pies czerpie dużą przyjemność z bliskości. Dyscypliny sportowe nadające się dla rottweilera to między innymi agility, trening obedience czy dog dancing.

Rottweilery mają tendencję do nadwagi. Z tego powodu tak ważne jest, aby dobrze porcjować jedzenie i być asertywnym wobec „psiego żebrania”.
Wiszące uszy psa należy regularnie czyścić, aby zapobiec stanom zapalnym. Krótka sierść jest na ogół łatwa w pielęgnacji, jednak regularne czesanie zapobiega nadmiernemu wypadaniu sierści. Szczotkowanie pobudza też krążenie. Regularne czesanie jest szczególnie ważne w okresie linienia wiosną i jesienią. W ten sposób najszybciej pozbędziesz się wypadającej sierści. Czas trwania linienia wynosi od około sześciu do ośmiu tygodni. Do pielęgnacji nadają się rękawice z wypustkami lub inne szczotki dla psów.

Podobnie jak w przypadku wielu dużych ras psów, także w przypadku rottweilera spodziewana długość życia jest przeciętnie o dziesięć lat krótsza niż u mniejszych piesków. Rottweilery mają tendencję do dysplazji i problemów z sercem z przyczyn genetycznych, a także ze względu na ich rozmiar.