Zostawianie szczeniąt samych: od kiedy, w jaki sposób i na jak długo?
15.05.2023 - Czas czytania: 4 minuty
Strach przed pozostaniem samemu towarzyszy szczeniętom „od kołyski”. Dla szczeniąt najważniejsze jest, aby trzymać się blisko swej psiej mamy i reszty stada. Pozostawiony samemu sobie szczeniak zwykle nie jest zdolny do przeżycia. Po pierwszych 15 tygodniach spędzonych z matką to Państwo przejmują odpowiedzialność za małego psa. Z przewodnika Maxi Zoo krok po kroku dowiedzą się Państwo, w jaki sposób nauczyć szczenię samodzielności.
Przeciętny wiek szczenięcia, gdy trafia ono do nowego właściciela to 12 tygodni. To moment, w którym pies traci kontakt z rodzeństwem i opiekującą się nim matką. Teraz to my musimy przejąć odpowiedzialność za malucha i zapewnić mu poczucie bezpieczeństwa, pożywienie i miłość. Ten moment to kamień węgielny naszej relacji z psem.
By wychować dobrze zsocjalizowanego psa, należy upewnić się, że szczeniak nie został zbyt wcześnie oddzielony od matki. Rozstanie w ósmym tygodniu może na przykład spowodować, że młody pies będzie cierpiał na lęk przed utratą. Dla rozwoju psychicznego szczenięcia ważne jest również to, aby nie został pozostawiany bez opieki aż do 15. tygodnia.
Trafiając do nowego domu, szczenię musi najpierw pogodzić się z pierwszą separacją — i przyzwyczaić się do nowego opiekuna lub swojej ludzkiej rodziny. Wszystko jest dla niego nowe, ekscytujące, lecz jednocześnie przerażające. Nieznany rytm dnia codziennego, dźwięki, głosy i zapachy to prawdziwe wyzwanie dla takiego malucha. Szczenię musi więc najpierw zbudować zaufanie i więź względem nas, zanim będziemy mogli nawet pomyśleć o zostawieniu psa bez opieki.
Dopiero od piątego miesiąca można rozpocząć trening samodzielności. Każde szczenię reaguje inaczej, gdy jego opiekun wychodzi z pokoju lub z mieszkania. Przy odrobinie szczęścia Państwa szczeniak zwija się wtedy w kłębek i smacznie przesypia w swoim koszyczku. To jednak raczej wyjątek. Większość szczeniąt denerwuje się, zaczyna szczekać lub skomleć, z frustracji zabierając się za wyposażenie domu. Dlatego ważne jest ostrożne podejście do psiego treningu samotności.
Nawet pójście właściciela do łazienki może być okazją do pierwszego ćwiczenia. Celem tego codziennego ćwiczenia jest uświadomienie szczenięciu „Wejdę do tego pokoju sam i zaraz wrócę”. Dla szczenięcia to „nagłe zniknięcie” opiekuna powinno stać się czymś oczywistym. Dlatego ważne jest, aby nie zwracać wcześniej uwagi na szczenię. Należy pozwolić mu na przykład bawić się zabawkami lub kośćmi i wykorzystać ten moment, aby wyjść z pokoju niezauważonym. Tak samo niepostrzeżenie, jak zniknęliśmy, powinniśmy pojawić się z powrotem. Nie należy czynić z pożegnań ani powitań ceremonii związanej z przytulaniem szczenięcia.
Innym drobnym ćwiczeniem jest częste zmienianie pomieszczeń bez zwracania uwagi na szczenię. Mały będzie nas gonił — i to nie raz. Należy zmieniać miejsce tak długo, aż szczenię znudzi się i przestanie za nami podążać. Gdy tylko szczenię pogodzi się z tym, że jesteśmy w innym pomieszczeniu, można przejść do kolejnych ćwiczeń.
Teraz można odważyć się na zostawienie szczenięcia samego po raz pierwszy, opuszczając mieszkanie. Tutaj również bardzo ważne jest, aby zachowywać się zupełnie naturalnie, nie wykonując gestów pożegnalnych w kierunku szczenięcia. Zamykamy za sobą drzwi mieszkania i zostajemy na moment przed drzwiami, by posłuchać odgłosów naszego szczenięcia. Jeśli natychmiast zacznie szczekać lub skomleć, należy wrócić do środka, ale bez zwracania na niego uwagi! W takiej sytuacji trzeba wrócić do poprzednich ćwiczeń i trenować z nim jeszcze bardziej konsekwentnie. Jeśli jednak szczenię jest spokojne, nadszedł czas, aby wydłużyć czas naszej nieobecności. Można zacząć od wyniesienia śmieci, później możemy posprzątać na klatce schodowej, aż w końcu udać się na małe zakupy.
Jeśli już teraz wiedzą Państwo, że Państwa pies musi zostać sam na dłużej o pewnych porach dnia, należy trenować z nim zostawanie samemu właśnie w tym czasie. W ten sposób pies nauczy się odpowiednio dostosowywać swój wewnętrzny zegar — i będzie mógł spokojniej czekać na Państwa powrót.
Nie ma jednogłośnej odpowiedzi na pytanie, jak długo szczenię może zostać samo. Każdy pies jest inny pod tym względem. Jednakże w przypadku szczeniąt zdecydowanie zaleca się, aby był to możliwie jak najkrótszy okres czasu! Szczenięta zazwyczaj mają krótsze fazy snu i czuwania, a także muszą częściej się załatwiać. Jeżeli pod naszą nieobecność szczenię będzie zbyt często budzić się i załatwiać swoje potrzeby, może to prowadzić do trwałego zaburzenia utrzymywania czystości przez psa. Może też przyzwyczaić się do powodowanego frustracją lub lękiem obgryzania sofy czy nóg od stołu. Zbyt długie pozostawianie szczenięcia samego może być powodem niepożądanych zachowań psa lub zaburzeń lękowych.
Należy pamiętać, że nawet w przypadku psów dorosłych nie jest właściwe pozostawianie ich samych w domu każdego dnia na czas pracy. Pięć godzin to maksimum.