Mały, ale z temperamentem: Chomiki karłowate

Ten słodki malec może nie być najlepszym zwierzakiem dla dzieci, ponieważ małe gatunki chomików nie dają się tak łatwo oswoić, jak ich większy krewniak — chomik syryjski. Trzeba o tym pamiętać, decydując się na hodowlę tego nieco bardziej wymagającego gryzonia. Chomiki karłowate mogą za to sprawiać jeszcze więcej radości, ponieważ są bardzo wesołe i bystre.

Najważniejsza zasada: niezależnie od tego, czy zdecydujemy się na chomika Roborowskiego (najmniejszy znany gatunek chomika mierzący 4 cm), czy na chomika Campbella, chomik karłowaty woli być oglądany niż przytulany. Jednak samo obserwowanie go daje wiele radości, ponieważ jest to bardzo ruchliwe zwierzę, którego aktywność zaczyna się o zmierzchu. Dlatego mimo małych rozmiarów potrzebuje odpowiednio dużej klatki.

Chomiki karłowate mierzą od zaledwie 5 cm (chomik Roborowskiego) do 11 cm (chiński chomik pręgowany) i ważą od 25 g (chomik Roborowskiego) do 50 g (chomik Campbella). Żyją one krócej niż chomik syryjski — w zależności od gatunku od 1,5 roku do maksymalnie 4 lat. W przypadku tych malców staranna dbałość o zdrowie jest szczególnie ważna, ponieważ chomiki karłowate są dość chorowite.

Dieta chomika karłowatego powinna bazować na specjalnej karmie suchej dla chomików karłowatych. Powinna ona zawierać między innymi zboża, drobne nasiona i suszone zioła. Pracownicy Maxi Zoo z chęcią doradzą w wyborze. Gryzoń potrzebuje dziennie około jednej łyżeczki takiej karmy. Oprócz tego trzeba mu podawać oczywiście świeży pokarm i od czasu do czasu uzupełniać jadłospis białkiem.

Aby chomik karłowaty pozostawał sprawny i zwinny, można motywować go do ruchu poprzez zabawy z jedzeniem. Zamiast podawać mu karmę suchą do miski, można ją rozsypać po całej klatce (oczywiście poza kuwetą). Jako utrudnienie można umieścić ją w kartonowych rolkach albo w kupkach siana. Trzeba pamiętać, że dzikie chomiki karłowate muszą szukać pokarmu. Jeśli będzie im brakować zajęcia w klatce, staną się ospałe i chorowite.

Chomika karłowatego można trzymać w pojedynkę. Trzeba mu jednak zapewnić wystarczająco dużo miejsca oraz możliwość wspinania się i kopania. Oprócz wysypania grubej warstwy ściółki (np. granulatu z drewna bukowego) należy w klatce ustawić kilka domków i urządzić różne poziomy, na które gryzoń będzie się wdrapywać. Ucieszy go też miejsce do kąpieli w piasku dla szynszyli. W ten sposób nasz żwawy pupil będzie mógł się wyszaleć i nie będzie mu grozić apatia.