Schipperke – niezawodny stróż o niewyczerpanych pokładach energii

Schipperke – to po flamandzku „mały pies pasterski”. Korzenie tego zwinnego czworonoga leżą w Belgii i nie zostały do tej pory całkowicie wyjaśnione. Udało się ustalić, że schipperke należał w średniowieczu do ulubionych ras rzemieślników i kupców w miastach, tj. Antwerpia czy Bruksela. Jest spokrewniony z owczarkiem belgijskim o nazwie „leuvenaar”, z którym dzieli przodków. Pierwsza hodowla schipperke pojawiła się w Belgii w 1885 roku; tylko trzy lata później założono pierwszy klub rasy i określono jej wzorzec. Schipperke niemal wymarł po drugiej wojnie światowej. FCI (Międzynarodowa Federacja Kynologiczna) uznała rasę w 1954 r.

Schipperke to urodzony pies stróżujący: z prawdziwą pasją pilnuje powierzonych mu przedmiotów, terenów lub osób. Wytrwale wykorzystuje w tym celu swój donośny głos. W stosunku do obcych ten energiczny owczarek zachowuje się powściągliwie, a nawet nieufnie. Swojej rodzinie okazuje za to bezgraniczną miłość: jest oddany, lubi dzieci i potrzebuje bliskości.

Przedstawiciele tej belgijskiej rasy odznaczają się wytrwałością i gotowością do pracy oraz nauki. Rzadko odpoczywają: wolą przez cały dzień obserwować swoje otoczenie. Schipperke ponadto z zapałem łapią myszy i szczury.

Schipperke to bardzo elastyczny pies: jeśli zapewni mu się wystarczającą dawkę ruchu i wysiłku umysłowego, może bez problemu mieszkać zarówno w mieście, jak i na wsi. Jeśli mały Belg zacznie się nudzić, może zamienić się w szczekacza. Oprócz długich spacerów warto zapewnić mu rozrywkę w postaci psich sportów, tj. agility, dog dancing lub dog frisbee. Schipperke pasuje do aktywnych ludzi i potrzebuje bliskich więzi rodzinnych. Ponieważ ma własny rozum, potrzebuje konsekwentnego wychowania z dużą dozą empatii. Profesjonalne wsparcie uzyskają Państwo w szkole dla szczeniąt lub u trenera psów. Najważniejszym warunkiem dla udanego wychowania schipperke jest silna więź właściciela z psem.

Sierść schipperke wymaga szczotkowania raz lub dwa razy w tygodniu, częściej w okresie zmiany sierści.

Już w średniowieczu rasa cierpiała na defekt genetyczny, który doprowadził u niej do braku ogona. Pozbawione ogona schipperke były nawet przez pewien czas hodowane celowo. Dziś cechę odrzuca jednak większość poważnych hodowców. Listę z adresami sprawdzonych hodowli otrzymają Państwo w ZKwP (Związku Kynologicznym w Polsce). Co roku w Polsce rodzi się jednak niewiele szczeniąt tej rasy: mioty schipperke zdarzają się sporadycznie, a na szczenię często trzeba poczekać.

U nas znajdą Państwo najlepsze produkty dla swojego schipperke!

Do produktów dla psów