Jamnik – pies z podziemi

Jamnik to typowa niemiecka rasa, która już w średniowieczu wykorzystywana była podczas polowań: jego krótkie nogi i długi korpus sprawiały, że bez problemu mógł wedrzeć się do każdej nory, skąd też jego niemieckie określenie „Dachshund”, które w dosłownym tłumaczeniu oznacza „borsuczy pies“. Dodatkowo długie uszy doskonale chroniły jego przewód słuchowy. Poza terenem Niemiec psy tej rasy stały się popularne w XIX wieku, kiedy to wzbudziły zainteresowanie królowej Wiktorii. Wyróżnia się jamniki długowłose, krótkowłose oraz szorstkowłose. Wielkości psów tej rasy nie określa wysokość w kłębie, lecz obwód klatki piersiowej. Według standardów FCI powinien on wynosić przynajmniej 35 cm w przypadku jamników standardowych, od 30 do 35 cm w przypadku jamników miniaturowych oraz maksymalnie 30 cm w przypadku jamników króliczych. Różnice dostrzegalne są również w wadze psów tej rasy, która może wahać się od 3 do 9 kg.

Pomimo niewielkich rozmiarów jamniki nie nadają się do roli piesków salonowych. Są na to zbyt energiczne i żywiołowe. Jako właściciele jamników powinni Państwo zaplanować odpowiednią ilość czasu na długie spacery. Wybierając jamnika, należy również ostrożnie podejść do kwestii innych zwierząt domowych: obce zwierzątka oraz takie, które spotkają poza domem, mogą postrzegać jako zdobycz. Z charakteru jamniki wyróżniają się dużą odwagą oraz nieustraszonym podejściem. Jest to zupełnie zrozumiałe, ponieważ podczas polowań te odważne czworonogi często napotykały na silną zwierzynę. Ta cecha widoczna jest również u dzisiejszych przedstawicieli tej rasy: jamniki nie boją się zadzierać z większymi psami i zaciekle bronić swoich racji. W stosunku do ludzi są przyjazne, zaś do obcych podchodzą z rezerwą. Nie przywiązują się do człowieka w takim stopniu jak psy innych ras. Ze względu na swoje nieufne i ostrożne usposobienie doskonale sprawdzają się w roli psów stróżujących.

Jamniki są niezwykle pewne siebie, wiedzą czego chcą i potrafią mieć o sobie bardzo wysokie mniemanie. W procesie wychowania tych czworonogów należy więc pozostać konsekwentnym i nie pozwalać, aby te sprytne futrzaki przejęły kontrolę nad domem! Nastawione na pochwały, konsekwentne szkolenie potrafi jednak skłonić je do współpracy. Ważne jest również zapewnienie jamnikowi odpowiednich zajęć: zabawy z elementami tropienia pozwolą mu wykorzystać swoje naturalne instynkty. Również kopanie będzie dla niego prawdziwą frajdą. Ogólnie rzecz biorąc, psy tej rasy preferują długie i zróżnicowane aktywności. Smycz i szelki to w ich przypadku obowiązkowe akcesoria. W szale poszukiwań potrafią bowiem zniknąć w pobliskim gąszczu i ciężko jest wówczas odciągnąć ich uwagę od znalezionego tropu. Nie martwi ich również fakt, że tracą swoich właścicieli z oczu. Podczas wycieczek w dzikie rejony należy pamiętać, że podążanie za tropem królika będzie dla nich ważniejsze niż posłuszeństwo wobec człowieka. Jamniki nie nadają się zatem dla osób początkujących, lecz dla doświadczonych właścicieli, którzy zapanują nad ich silnym instynktem łowieckim.

Włócząc się po lesie w dużej bliskości podłoża, jamniki są szczególnie narażone na atak kleszczy. Akcesoria potrzebne do ich pielęgnacji to zatem szczypce do kleszczy, grzebień oraz szczotka dopasowana do typu sierści. Szkielet oraz stawy jamników nie są dostosowane do sportów wysiłkowych oraz dużych obciążeń. Należy więc chronić jamniki przed nadwagą i nie narażać ich na zbyt częste pokonywanie schodów.