Munchkin: kocia wersja fretki zamiast smukłego tygryska

Munchkin jest kotem przywiązanym do człowieka i lubiącym pieszczoty. Mimo krótkich łap wyjątkowo chętnie się bawi i dokazuje, jednak nie jest zapalonym łowcą. Zwykle też nie wspina się tak wysoko, jak inne rasy. Aby mimo to mieć kontrolę nad otoczeniem, obserwuje je ze szczególną uwagą, a dla uzyskania lepszego widoku i zaspokojenia ciekawości staje nawet na tylnych łapach.

Munchkiny są w większości towarzyskie, wymagają od swojego człowieka dużo uwagi i chętnie uczestniczą w życiu rodzinnym. Jeśli spędzamy sporo czasu poza domem, powinniśmy sprawić swojemu munchkinowi towarzysza. Mruczki te dobrze dogadują się także z kotami odmiennej rasy, innymi zwierzętami i dziećmi.

Munchkiny są krzepkimi kotami bez wysokich wymagań pielęgnacyjnych. Z jednym wyjątkiem: ze względu na szczególną budowę ciała niektóre osobniki mogą mieć problemy z myciem się. Mimo krótkiej sierści należy więc poświęcić ich futerku tyle samo uwagi, co w przypadku ras długowłosych, i codziennie je szczotkować.

Munchkiny przywiązują się do miejsca i nie przepadają za wycieczkami po okolicy. To się dobrze składa, bo wychodzenie wiąże się z niebezpiecznymi wyzwaniami, które dla kota z tak krótkimi łapami mogłyby się okazać nie do pokonania. Munchkiny najlepiej trzymać w domu, ewentualnie z dostępem do dobrze zabezpieczonego ogrodu. W mieszkaniach bez ogrodu można mu udostępnić balkon ogrodzony siatką lub odpowiednio zabezpieczone okno.

Koty tej rasy mogą mieć dowolne umaszczenie występujące u kotów europejskich krótkowłosych: od czarnego, przez czekoladowe, rude i kremowe, po szare, niebieskie i białe. Mogą być pręgowane, łaciate, dwu- lub trójkolorowe, a także z umaszczeniem typu colourpoint i szylkret.

Na początku lat 80. ubiegłego wieku amerykańska miłośniczka kotów, Sandra Hochenedel, znalazła i przygarnęła ciężarną kotkę, która urodziła kocięta z krótkimi łapami. Jeden z tych kocurków, któremu nadała imię Toulouse (od nazwiska malarza Toulouse-Lautreca, który również był niewielkiego wzrostu), stał się później ojcem dzisiejszej rasy munchkin. Krótkie łapy są wynikiem naturalnej mutacji genetycznej, którą zaczęto dokumentować już w latach 40. Nowością była jednak hodowla ukierunkowana na zachowanie tej cechy.

W 1995 r. stowarzyszenie TICA (The International Cat Association, tj. Międzynarodowe Stowarzyszenie Kotów) uznało munchkina za rasę, jednak związki europejskie tej decyzji nie poparły. W kraju swojego pochodzenia rasa ta jest także trywialnie określana jako „Sausage Cat” (kot kiełbaska). Oficjalna nazwa „munchkin” wywodzi się od nazwy karzełkowatego ludu Munchkinów znanego z książki dla dzieci „Czarnoksiężnik z Krainy Oz”. W Polsce koty rasy munchkin są trudno dostępne.

Krótkie łapy w znacznym stopniu uniemożliwiają munchkinom poruszanie się w sposób typowy dla kotów. Nie potrafią one z taką samą gracją polować i nie będą bić rekordów prędkości. Są za to zadziwiająco zwinne, lubią biegać i wykazują się pomysłowością we wspinaniu się na meble. Ze względu na nietypowe proporcje ciała niektóre osobniki tej rasy mają skrócone mięśnie grzbietu i zmienioną budowę kręgosłupa. W efekcie munchkiny są narażone na wypadanie dysku. Nie udokumentowano skłonności do deformacji szkieletu spowodowanych tą mutacją, to jednak istnieje zwiększone ryzyko artrozy, a także koślawości i szpotawości kończyn.