Sfinks: oryginalny wygląd i przyjazne usposobienie

Pierwszy sfinks urodził się w miocie zupełnie zwyczajnej kotki i był efektem mutacji – ale jego wyjątkowy wygląd od razu zachwycił hodowców na całym świecie. Ponoć już dawni Aztekowie utrzymywali bezwłose koty, zaś badacze twierdzą, że ewentualnych przodków sfinksa można rozpoznać również na niektórych malowidłach z początku dwudziestego wieku. Jednak za oficjalny początek uznaje się dopiero urodzenie bezwłosego kotka w 1966 r.: nie każdy kot ma futerko! Już kilka lat później, w roku 1971, uznano sfinksa za kocią rasę. Do dziś jest hodowany na całym świecie, jednak w Niemczech obowiązują w tym zakresie surowe restrykcje: ponieważ wynaturzona hodowla jest tu zabroniona, wyhodowany sfinks musi spełniać określone kryteria. Przykładowo brak wąsów podpada w Niemczech pod kategorię hodowli wynaturzonej, ponieważ stanowią one istotny narząd zmysłu zwierzęcia, tracony wskutek hodowli.

Oprócz braku włosów sfinks ma jeszcze kilka innych wizualnych cech, które dodają mu wdzięku. Jest delikatny i filigranowy. Nogi są średniej długości, tylne nieco dłuższe niż przednie. Wydatny podbródek i spiczasta głowa oraz duże oczy w kształcie cytryny powodują, że ich spojrzenie w pierwszej chwili wydaje się surowe. Uszy są duże i spiczaste. Sfinksy niekoniecznie muszą być jednobarwne: niektóre posiadają ciemne, rozległe łaty na całym ciele lub mają inny wzór. Także pod względem kolorystyki oczu hodowcy mają sporo swobody, wobec czego każdy sfinks prezentuje się nieco inaczej. Poza tym: fałdki to cecha pożądana u sfinksów – szczególnie między uszami i na karku.

Sfinks to jedna z najbardziej cenionych kocich ras, jakie istnieją! Chętnie przywiązuje się do ludzi i może okazać się wyjątkowo wierny. Jest też bardzo inteligentny, a wymagająca zabawka sprawi mu tylko przyjemność. Lubi ciepło, dlatego w miarę możliwości trzeba zapewnić mu nasłoneczniony parapet lub inne miejsce, gdzie będzie mógł wygrzewać brzuch w słońcu. Sfinks nie wymaga towarzystwa innego kota, ale trzeba z nim spędzać dość dużo czasu. Samotność nie służy temu kotu!Sfinks nie wymaga wielu zabiegów pielęgnacyjnych – należy jedynie zwrócić uwagę, by się nie wychłodził. Dlatego też powinien stale przebywać w ogrzewanych pomieszczeniach. Jeżeli leży długo na słońcu, trzeba posmarować mu skórę specjalnym kremem. W zimie przyda się także lampa ogrzewająca. Zimne przeciągi i intensywnie klimatyzowane pomieszczenia nie służą sfinksowi: może łatwo zachorować!

Ważne: wskutek braku sierści kot szybko traci ciepłotę ciała, co kompensuje sobie większym zużyciem energii. Dlatego będzie potrzebował więcej karmy niż jego puszyści koledzy.