Berneński pies pasterski – żywa przytulanka w dużym formacie

Jedno jest pewne: jego spokój i pewność siebie sprawiają, że doskonale nadaje się do roli psa ratowniczego i poszukiwawczego. Jako spokojny i towarzyski przyjaciel człowieka ten imponujący Szwajcar sprawia niezwykle dobre wrażenie.

Berneński pies pasterski był niezwykle popularny w wiejskich obszarach Szwajcarii. Do jego zadań należało pilnowanie zwierząt stadnych, domów oraz dworów, jednak ze względu na swoją siłę był również wykorzystywany do przewożenia mleka. W 1892 roku rozpoczęła się systematyczna hodowla tych zwierząt. Do Niemiec berneńczyk dotarł zaś w 1990 roku i od razu wzbudził duże zainteresowanie miłośników zwierząt podczas wystawy w Burgdorf.

Berneński pies pasterski roztacza aurę spokoju, co odzwierciedla się również w jego dobrodusznym charakterze. Ogólnie rzecz biorąc, psy tej rasy uchodzą za niezwykle troskliwe, jednak od czasu do czasu potrafią być odrobinę kapryśne. Nie sprawdzają się raczej jako zwierzęta rodzinne dorastające u boku małych dzieci. Te włochate olbrzymy potrzebują dużej dawki pieszczot i nie lubią zostawać same. Niemniej jednak berneńczyki wykazują się również mądrością i zaskakują własnymi pomysłami. Z drugiej strony dobrze wychowane psy tej rasy są również niezwykle posłuszne: myślą razem z właścicielem i instynktownie podejmują właściwe decyzje. Życie z berneńskim psem pasterskim u boku z pewnością nie będzie więc nudne.

Berneński pies pasterski nie jest typem sportowca, lecz chętnie się rusza i potrzebuje wybiegu. Od niekończących się szaleństw woli jednak długie spacery. Będzie doskonałym towarzyszem dalekich wędrówek, nie przyłączy się jednak do biegania czy też jazdy na rowerze. Jego instynkt łowiecki nie jest zbyt silny, dlatego też aktywności agility nie są dla niego zbytnio interesujące. Jednak, gdy tylko widzi śnieg, jest nie do zatrzymania, wprost uwielbia zimowe szaleństwa. Ponadto berneńczyk doskonale wie, czego chce. Jeśli nie ma na coś ochoty, puszcza to mimo swoich oklapniętych uszu i odwraca uwagę wariackim zachowaniem. W trakcie wychowania berneńczyka należy wykazać się konsekwencją, empatią i cierpliwością, nawet jeśli ten łagodny olbrzym okaże się być strasznym bałaganiarzem. Jeśli decydują się Państwo na tę rasę, warto wziąć też pod uwagę swoje warunki mieszkaniowe: te duże psy potrzebują sporo miejsca. Idealnie czują się w domu z ogrodem.

Zimą czują się doskonale, zaś podczas upalnych dni ich długa sierść daje im się we znaki. Aby utrzymać futro berneńczyka w dobrej kondycji, należy wyczesywać go co najmniej co drugi dzień. W okresie linienia zaleca się nawet codzienne szczotkowanie. Psy tej rasy kąpie się jedynie w wyjątkowych sytuacjach. Szczególnie przy młodych osobnikach należy zwracać uwagę na skład karmy: tak jak w przypadku innych dużych ras, ich pożywienie nie powinno zawierać zbyt dużo białka, ponieważ może to prowadzić do rozwijania się chorób. Ze względu na swoje rozmiary berneńskie psy pasterskie mają skłonności do dysplazji stawów biodrowych i łokciowych. Skręt żołądka, niewydolność nerek i zwiększone ryzyko zachorowania na raka (histiocytoza, mięsak limfatyczny) to inne przypadłości typowe dla tej rasy.