Appenzeller – czujny pies rodzinny, którego słychać

Appenzeller pochodzi od szwajcarskich psów pasterskich. Te wytrzymałe psy rolnicze były szeroko rozpowszechnione w górach i dolinach Szwajcarii już od średniowiecza: Pilnuje podwórza, jednocześnie poganiając bydło. Appenzeller został oficjalnie opisany po raz pierwszy w 1853 roku w pracy „Życie zwierząt w Alpach”. Jako samodzielną rasę został rozpoznany w 1896 roku. W Niemczech pies ten, znany również jako Appezöller Bläss, został opisany wraz z założeniem Szwajcarskiego Związku Psów Pasterskich w 1923 roku — jednak nadal nie jest zbyt dobrze znany. Mając zaledwie około 100 szczeniąt rocznie, zalicza się go do rzadkich ras psów. Dla porównania: w 2018 roku w Niemczech urodziło się ponad 10 000 szczeniąt owczarka niemieckiego.

Nieustraszony appenzeller to prawdziwy strażnik. Czujność i instynkt obronny ma w genach. Relacje z rodziną i opiekunami charakteryzują bliskie więzi i absolutna lojalność. Jest wesołym i pogodnym towarzyszem dziecięcych zabaw. Jednak kiedy obcy zbliżą się do jego terytorium, ten odważny czworonożny przyjaciel zareaguje podejrzliwie i wyrazi to głośnym, wyraźnym szczekaniem. Kiedy przyjdzie pora, ten rodzinny pies z pasją i siłą broni swego zastępczego stada. Ten pies jest chętny do nauki, inteligentny i przy dobrym wychowaniu, posłuszny.

Appenzeller nie jest psem miejskim: Najlepiej, aby miał duży teren, na którym mógłby się przemieszczać i którego mógłby pilnować. Jeśli nie jest wykorzystywany jako pies pasterski, potrzebuje długich spacerów i wydłużonego czasu zabawy, aby wyładować swoją energię. Dobrym sposobem na skłonienie go do wysiłku są psie dyscypliny sportowe, jak Agility lub Canicross. Ze względu na swoje posłuszeństwo, dobroduszność i inteligencję czworonogi te są szkolone także pod kątem psa obronnego, lawinowego i przewodnika dla niewidomych. Appenzeller potrzebuje jednak konsekwentnego wychowania: Poza wizytą w szkole dla psów wczesna socjalizacja z innymi ludźmi i psami jest korzystna dla współżycia z tą rasą.

Pielęgnacja sierści krótkiej jest dość prosta: Sporadyczne szczotkowanie jest wystarczające.

Wzorce rasy, które zostały ustalone dość arbitralnie w 1913 roku, określają trójkolorową sierść w barwach brązowej, białej i czarnej. Aby uzyskać dokładnie tę kombinację kolorów, która pierwotnie w ogóle nie występowała, hodowcy przez dziesięciolecia praktykowali chów wsobny. Doprowadziło to do chorób dziedzicznych, tj. problemy ze stawami i zaćma, a także do skrócenia oczekiwanej długości życia, która obecnie wynosi tylko około ośmiu lat dla psów z wątpliwych hodowli. Zdrowe psy mogą osiągnąć wiek dwunastu lat.

Jeśli szukają Państwo psa pasterskiego rasy appenzeller, szczególnie ważne jest, aby zwrócić się do odpowiedzialnego hodowcy, który koncentruje się na zdrowiu psów, a nie tylko na ich wyglądzie. Adresy zaufanych hodowców można otrzymać w Związku Kynologicznym w Polsce.

W naszym sklepie znajdą Państwo najlepsze produkty dla swojego psa pasterskiego rasy appenzeller!

Do produktów dla psów