Pudel miniaturowy – charakter, wymagania, cena

Pudel miniaturowy to jedna z mniejszych odmian pudla. Rasa zaliczana jest w klasyfikacji FCI do grupy psów ozdobnych i do towarzystwa (grupa 9, sekcja 2). Nie podlega próbom pracy.

Pudel miniaturowy to niewielki pies – dorosłe osobniki osiągają w kłębie od 28 – 35 cm przy wadze 4 – 7 kg. Małe rozmiary idą w parze z harmonijną, szykowną sylwetką. Wyrazista głowa ze zwężającą się kufą osadzona jest na zwartym tułowiu o krótkim grzbiecie oraz dobrze umięśnionych, prostych kończynach. Szczególną uwagę u miniaturki pudla przykuwa wysoko usytuowany ogon oraz długie, zwisające wzdłuż głowy uszy.

Znamienna dla rasy jest charakterystyczna okrywa – gęsta i kędzierzawa, przypominająca pod względem struktury wełnę. U miniaturowych pudli akceptowalna jest zarówno lokowata, jak i sznurowa odmiana szaty. Wzorzec FCI dopuszcza jej różne warianty kolorystyczne: od białego i czarnego, przez srebrny i brązowy, aż po kolor morelowy i czerwony. Dopuszczalne jest wyłącznie jednolite umaszczenie.

Pudel miniaturowy to pies ruchliwy, łagodny i wesoły, obdarzony wysoką inteligencją. Pomimo nieco dystyngowanego wyglądu, nie sprawia większych problemów w wychowaniu i szkoleniu – jest bystry, pojętny i wyjątkowo łatwy w ułożeniu. Z uwagi na powyższe, często przechodzi szkolenie na psa terapeutycznego i pracuje w szkołach lub innych instytucjach. Sprawdza się również w roli psa ratowniczego.

Nauka nowych umiejętności i dobra współpraca z człowiekiem nie wynikają jednak z jego bezwzględnej uległości – pudelek miniaturowy czerpie radość z intelektualnych i fizycznych aktywności. Co oczywiste, ogromną przyjemność sprawia mu także sam kontakt z opiekunem i wspólnie spędzany z nim czas.

Znamienną cechą charakteru pudelka miniaturki jest jego wysoka wrażliwość i potrzeba niemal nieustannej obecności ludzi. Psy tej rasy są delikatne psychicznie. Bardzo mocno przywiązują się do swojej rodziny i źle znoszą samotność. W razie niezadowolenia, niepokoju, braku uwagi właściciela czy zwykłej nudy potrafią również zamanifestować swoje zdanie – i to dość dosadnie – poprzez głośne szczekanie.

Miniaturowy pudel bardzo dobrze „dogaduje się” z innymi zwierzętami i dziećmi. Dobrze zsocjalizowany, pozostaje względem najmłodszych cierpliwy i zrównoważony, a jednocześnie wciąż wesoły i skory do zabawy.

Pudelek miniaturka to pies z natury bardzo pojętny, posłuszny i chętny do nauki. Choć w dużym stopniu ułatwia to jego wychowanie, należy obchodzić się z nim konsekwentnie już od wieku szczenięcego. Aby nauczyć małego pudla podstawowych komend, chodzenia na smyczy dla psa, sztuczek czy też innych pożądanych zachowań, zawsze należy stosować wyłącznie metodę pozytywnego wzmacniania. W szkoleniu sprawdzą się nie tylko ulubione przysmaki dla psa, ale także pochwały, pieszczoty czy dodatkowa porcja wspólnej zabawy.

Rozważając wybór pudla miniaturowego, należy jednak wcześniej zapoznać się dokładnie z wymaganiami rasy. Choć pudel mały jest często polecany dla osób początkujących, trzeba pamiętać, że również i on ma swoje potrzeby.

Miniaturowe pudelki postrzegane są przede wszystkim jako pieski do towarzystwa. Nie należy jednak zapominać o ich wrodzonych instynktach. Choć psy tej rasy nie potrzebują dużo miejsca w samym domu, silnie zakorzeniona potrzeba aktywności i tropienia zwierzyny wymaga zapewnienia im odpowiedniej dawki ruchu każdego dnia. Nie mniej istotna dla pudla miniaturowego jest aktywność umysłowa – w tym celu świetnie sprawdzą się zarówno edukacyjne zabawki dla psów, jak i treningi detekcji zapachów. Podpowiedzi, jak zacząć ćwiczyć z psem nosework, znajdziesz na naszym blogu o psach.

Pudel miniatura, jak przystało na rasę o predyspozycjach na psa wodnego, uwielbia wodę i ruch. Jeśli więc tylko jest taka możliwość, warto dać mu latem możliwość wskoczenia do morza lub basenu dla psów postawionego w ogrodzie. Doskonałą formą aktywności będą dla niego także różne psie sporty. Zwinny, szybki i podatny na szkolenie pudel miniaturowy idealnie sprawdzi się w szczególności do mini agility. Arystokratyczna strona osobowości psa będzie mogła w pełni objawić się natomiast nie tylko na wystawach, ale i w takiej dyscyplinie jak dog dance – czyli taniec z psem.

Pudel mały będzie jednak czerpał radość również z mniej wymyślnych aktywności z opiekunem. Nauka komend, aportowanie frisbee lub piłki dla psa mogą okazać się niemniej świetną zabawą, dostarczającą wiele przyjemności. Taka aktywność wymaga od miniaturowego pudla wiele energii – jeśli trenujesz z pupilem regularnie, pamiętaj o odpowiednim zwiększeniu jego dziennej porcji jedzenia lub zakupie karmy dla psów aktywnych o zwiększonej gęstości energetycznej. W czasie najgorętszych dni w roku, miej też zawsze przy sobie  turystyczną miskę dla psa i świeżą wodę – pozwoli to ustrzec miniaturowego pudelka przed odwodnieniem.

Kolejnym, zdecydowanie bardziej wymagającym aspektem opieki nad pudlem miniaturowym, jest pielęgnacja sierści. Choć psy tej rasy nie linieją, ich gęsta, kędzierzawa okrywa wykazuje wzmożoną skłonność do kołtunienia i filcowania. Aby temu zapobiec, należy regularnie ją szczotkować – najlepiej codziennie.

W domu warto mieć nie tylko standardowe akcesoria do pielęgnacji sierści psa w postaci szczotki czy grzebienia, ale również specjalne kosmetyki, które ułatwią jej rozczesywanie. Już w wieku szczenięcym warto przyzwyczaić miniaturowego pudelka do szczotkowania – dzięki temu, zabiegi staną się prawdziwym rytuałem między psem i właścicielem, a ponadto nie będą stanowiły większego problemu w wieku dorosłym.

Pielęgnacja pudla małego nie kończy się jednak na samym szczotkowaniu. Z uwagi na fakt, że jego sierść nieustannie rośnie, koniecznym staje się również trymowanie psa, mniej więcej co sześć do ośmiu tygodni.

Ze względu na predyspozycje rasy do nieustannego łzawienia oczu oraz zapalenia ucha zewnętrznego, szczególnie istotna jest odpowiednia dbałość o te okolice. Ważne jest to, aby stosować do tego wyłącznie dedykowane środki do pielęgnacji oczu i uszu u psów.

W temacie żywienia, pudel miniaturka bynajmniej nie jest francuskim pieskiem. Pomimo tego, że pies nie jest wybredny, należy go żywić wyłącznie karmą dobrej jakości. Ważne jest to, by w jej składzie znalazły się przede wszystkim białko zwierzęce oraz zdrowe kwasy tłuszczowe – w tym przede wszystkim z grup omega-3 i omega-6. Decydując się na karmienie pudla miniaturowego BARFem, pamiętać trzeba o wdrożeniu dodatkowych suplementów dla psa. Korzystne będzie również włączenie do diety metylosunfonylometanu, glukozaminy i chondroityny – zwłaszcza w starszym wieku – które wpłyną korzystnie na stan kości i stawów.

Niezależnie od wybranych produktów dla psa – karmy mrożonej, suchej czy też mokrej -trzeba pamiętać, aby odpowiednio dostosować jej podaż do etapu życia, wagi, codziennej aktywności i stanu zdrowotnego czworonoga. Z uwagi na predyspozycje pudelków miniaturowych do niestrawności, warto rozłożyć dzienną porcję na mniejsze posiłki. W przypadku występowania schorzeń zdrowotnych lub ich podejrzeń, należy koniecznie skonsultować się z lekarzem weterynarii. Specjalista doradzi również w zakresie żywienia psa i zarekomenduje dla niego najlepszą karmę weterynaryjną.

Miniaturowe pudelki mogą zmagać się z chorobami o różnym podłożu. Z uwagi na anatomię rasy, dość często diagnozowaną przypadłością jest zapalenie zewnętrznego przewodu słuchowego oraz silne łzawienie oczu. Małe pudle miewają także problemy natury żołądkowej, związanej głównie z problemami z trawieniem.

Czynniki genetyczne predysponują rasę do zaburzeń w obrębie układu moczowego, oddechowego i schorzeń kardiologicznych – mowa tu przede wszystkim o krwiomoczu i kropelkowaniu oraz endokardiozy zastawki mitralnej. Jednymi z najczęściej występujących schorzeń o podłożu genetycznym u pudli miniaturowych są zapadalność tchawicy oraz choroba Legga-Calvego-Perthesa.

Cena za szczeniaka pudla miniaturowego z rodowodem, pochodzącego z hodowli zarejestrowanej i spełniającej wymogi FCI, wahać się może od 3500 do 5000 zł. Zdecydowanie więcej zapłacić można za psa od utytułowanych rodziców i o predyspozycjach wystawowych, pochodzącego z renomowanej hodowli.

Dokładne pochodzenie pudla miniaturowego, podobnie jak w przypadku wielu innych ras, nie jest do końca jasne. Choć najstarsze wzmianki o rasie pochodzą z Niemiec i Hiszpanii, najbardziej prawdopodobne jest to, że pochodzi ona z Francji. Kraj ten jest również jej jedynym krajem patronackim małego pudla. Pewne jest jednak to, że rasa ma wiele wspólnego z barbetem – francuskim psem dowodnym. Na pokrewieństwo wskazują nie tylko podobieństwa w samym wyglądzie, ale i wrodzonych predyspozycjach – psy łączy silny instynkt łowiecki i znakomicie rozwinięta zdolność tropienia.

W ojczystym kraju, pudle nosiły miano „caniche”. Pierwotnie wykorzystywano je głównie w celach użytkowych. Pudle doskonale odnajdywały się w roli psów dowodnych i z zapałem pomagały myśliwym w polowaniu na kaczki, kuropatwy czy bażanty. Dopiero z czasem psy zaczęły coraz liczniej pojawiać się na francuskich salonach, a stopniowo także i na wielu pozostałych, europejskich dworach. Sama zaś rasa pudla miniaturowego została uznana oficjalnie za odrębną w roku 1930.

Wydawać by się mogło, że ze względu na małe rozmiary, pudel miniatura jest jedną z lepiej nadających się ras do trzymania w bloku. Trzeba jednak mieć na uwadze wzmożone zapotrzebowanie tych psów na ruch oraz tendencję do „szczekliwości”, która może dodatkowo wzrosnąć na sile w momencie, gdy potrzeby psa nie będą zaspokojone.

Pudelki miniaturowe, podobnie jak inne psy, mogą zmagać się z różnymi problemami zdrowotnymi. Choć ogólna kondycja psa zależy od wielu czynników, trzeba pamiętać, że rasa jest podatna na różne schorzenia.

Miniaturowe pudelki to psy dość długowieczne – średnia długość ich życia wynosi w granicach 15 – 18 lat.

Pudel miniaturka nie należy do najbardziej szczekliwych psów. Jednakże, jak przystało na rasę mniejszą, lubi dać o sobie znać – zwłaszcza w sytuacji poczucia zagrożenia, nudy czy frustracji.

Najlepsze produkty dla pudla miniaturowego znajdą Państwo u nas!

Do produktów dla psów