Koci katar – objawy i zwalczanie

Koci katar to groźne wirusowe zakażenie górnych dróg oddechowych, występujące u kotów. Niezdiagnozowane i nieleczone prawidłowo, może przyczynić się do poważnych problemów, ze śmiercią zwierzaka włącznie. Warto być szczególnie wyczulonym na wszelkie zmiany w zachowaniu czy wyglądzie pupila – wystarczy tylko w porę zareagować i zaordynować odpowiednie leki, żeby zwalczyć chorobę. Jakie objawy daje koci katar? To zależy od rodzaju wirusa, jakim zaraziło się zwierzę. Więcej na ich temat napiszemy za chwilę, ale w tym miejscu musimy podkreślić najważniejsze różnice w symptomach.

• W przypadku zakażenia herpeswirusem kotów typu 1 (FHV-1) najważniejszym objawem są zwykle stany zapalne górnych dróg oddechowych – w miejscu, w którym wirus miał kontakt z błoną śluzową.
• W przypadku zakażenia kaliciwirusem kotów (FCV-1) mamy do czynienia dodatkowo z owrzodzeniem jamy ustnej kota, co często wiąże się z niechęcią zwierzaka do przyjmowania jedzenia czy nawet wody.

W przypadku kociego kataru można też zaobserwować zmiany spojówek i rogówki, ogólne złe samopoczucie i niechęć do zabawy, senność, podwyższoną temperaturę. Jednym z charakterystycznych objawów jest też częste kichanie, nadprodukcja śliny oraz wydzielina cieknąca z kociego noska – w początkowym stadium przezroczysta i wodnista, później często ropna. Trudno jest nie zauważyć, że ukochane zwierzę zaczyna poważnie chorować – to często widać już na pierwszy rzut oka.

Jeśli Twój kot jest osowiały, za zaczerwienione spojówki, owrzodzenie w obrębie jamy ustnej, a z jego nosa cieknie wydzielina, jest niemal pewne, że choruje na koci katar. Jak najszybciej zgłoś się z nim do weterynarza, żeby uniknąć poważnych problemów. Koci katar nie jest przelotną infekcją. Wirusy mogą doprowadzić do poronień ciężarnych samic, do bezpłodności, trwałych niepełnosprawności (jak chociażby utrata wzroku), zapalenia płuc, spojówek czy rogówki, a nawet do śmierci kota. Jedno jest pewne: do kociego kataru nie należy podchodzić lekkomyślnie, licząc na to, że sam przejdzie.

Jak już wspominaliśmy, winowajcami kociego kataru są dwa niebezpieczne wirusy: herpeswirus kotów typu 1 (FHV-1) oraz kaliciwirus kotów (FCV-1). Co ciekawe, pierwszy z tych drobnoustrojów należy do tej samej grupy wirusów, co wirus opryszczki lub wirus ospy wietrznej, atakujący człowieka.

Do zakażenia wirusami kociego kataru dochodzi zazwyczaj poprzez kontakt zdrowego kota z chorym, ale też w wyniku przebywania w przestrzeni zajmowanej wcześniej przez zainfekowane jednostki – wirusy mogą przetrwać zaskakująco długo na powierzchniach, na przykład podłodze, dywanie, ale też na przykład odzieży właściciela. Oba rodzaje wirusów, odpowiedzialnych za koci katar, znajdują się w kale, moczu oraz w wydzielinach z nosa, gardła i worków spojówkowych zwierzęcia.

Często do zakażeń herpeswirusem kotów typu 1 (FHV-1) oraz kaliciwirusem kotów (FCV-1) dochodzi w dużych skupiskach kotów, na przykład w schroniskach. Bardziej narażone na infekcję są też koty odżywiane niewłaściwie, czyli takie z dietą ubogą w witaminy i suplementy dla kotów. Na koci katar szybciej zapadają też zwierzęta zestresowane, z obniżoną odpornością oraz młode (od 6 do 12 tygodni), które nie zdążyły jeszcze wykształcić odporności. Kocim katarem matka może zarazić młode podczas ciąży.

Zanim odpowiemy na pytanie o to, jak wyleczyć koci katar, warto zacząć od najważniejszej informacji: szczepienia na wirusy powodujące tę infekcję będą miały fundamentalne znaczenie, nie tylko dla minimalizowania ryzyka zakażenia, ale też dla skrócenia procesu leczenia.

Zazwyczaj lekarze weterynarii zalecają leczenie objawowe, które obligatoryjnie należy poprzedzić przygotowaniem zwierzęciu właściwych warunków. Mowa tu nie tylko o odizolowaniu pupila od innych kotów, ale też zapewnieniu spokoju i właściwej diety, regularnym praniu poszewek czy kocy, na których mogą znajdować się drobnoustroje, częstym myciu rąk, misek i kuwet.

Miej na uwadze, że w okresie infekcji herpeswirusem kotów typu 1 (FHV-1) oraz kaliciwirusem kotów (FCV-1) może też dojść do zarażenia licznymi bakteriami, na przykład chlamydią, co jeszcze bardziej komplikuje proces leczenia kociego kataru. Jeśli infekcja wiąże się z powikłaniami bakteryjnymi, wdrażane jest leczenie odpowiednim antybiotykiem. Jeśli zwierzak nie będzie na nie reagował, może okazać się, że zasadnym jest wzięcie wymazu na posiew bakterii i wybranie odpowiedniego antybiotyku na tej podstawie.

Jeśli lekarz uzna, że nie ma takiej potrzeby, może przepisać leki, których zadaniem będzie zmniejszyć stan zapalny w organizmie zwierzaka oraz zbić ewentualną temperaturę. W trakcie kuracji oraz tuż po jej zakończeniu warto też stosować specjalne, polecane przez weterynarza specyfiki wzmacniające kocią odporność, w tym te bazujące na beta glukanie czy witaminie C. Wielu lekarzy weterynarii zaleca też właścicielom kotów chorych na koci katar stosowanie kropli do oczu, które złagodzą zaczerwienienie, podrażnienie spojówek, łzawienie.

Niezbędne jest też sukcesywne usuwanie wydzieliny z nosa i spojówek kota, w czym może pomóc wyższa wilgotność powietrza. Idziesz się kąpać? Pozwól na to, żeby Twój kot został w łazience – zdecydowanie złagodzisz nieprzyjemne objawy związane z suchością odczuwalną w górnych drogach oddechowych. Łatwiej też będzie Ci usunąć nagromadzoną wydzielinę za pomocą gazika bądź gruszki.

Czy wiesz, że?
Warto uzbroić się w cierpliwość. Ile trwa koci katar? Infekcja, nawet ta prawidłowo leczona, może przeciągać się nawet w tygodnie. Nie ma jednak co liczyć, że choroba ta sama przejdzie.

Koniecznie zastanów się nad tym, jak będzie żywiony Twój kot podczas choroby. Jeśli koci katar wiąże się z owrzodzeniem jamy ustnej i gardła, może się okazać niezbędne wprowadzenie pokarmów w formie płynnej lub półpłynnej, możliwej do przełknięcia przez chorego pupila. Często we wczesnym stadium leczenia kociego kataru może być konieczne także odżywianie pozajelitowe, na przykład w formie kroplówek. To rozwiązanie stosowane w przypadku poważnych stadiów choroby, przy absolutnym braku apetytu zwierzęcia lub braku możliwości spożywania jedzenia w inny sposób. Jeśli zwierzę posila się bez problemu, warto wdrożyć stosowanie zdrowej, polecanej przez weterynarzy karmy.

Jak już wspomnieliśmy, najlepszym sposobem na zabezpieczenie kota przed groźbą niebezpiecznej infekcji, jest zaszczepienie go na wirusy wywołujące koci katar. W związku z tym, jak najbardziej warto przeprowadzić tego typu profilaktykę. Szczepienie na to schorzenie wykonuje się u kociąt według schematu ustalonego przez lekarza weterynarii i powtarza co 1-2 lata (w zależności od warunków, w jakich żyje zwierzę).

Szczepionki nie tylko zmniejszają ryzyko zachorowania na koci katar, ale też zmniejszają powikłania, jeśli do infekcji dojdzie. Cena szczepienia na koci katar może być różna w zależności od użytego preparatu, lokalizacji, gabinetu weterynaryjnego. Jednorazowo to zazwyczaj koszt około 60-80 zł. Nie jest to więc raczej na tyle poważny wydatek, by rezygnować z bezpieczeństwa swojego pupila.

Warto pamiętać, że przed zarażeniem zwierzęcia kocim katarem zabezpiecza nie tylko szczepionka oraz unikanie kontaktu z zakażonymi jednostkami. Nieocenione jest też prawidłowe żywienia pupila. Dobrej jakości, hipoalergiczna karma dla kotów, która dostarcza wszystkich niezbędnych składników odżywczych w diecie zwierzęcia, może mieć kluczowe znaczenie. Składniki ubogie w alergeny, za to bogate w cenne białka i witaminy, mogą wpłynąć pozytywnie na odporność zwierzaka, tym samym minimalizując ryzyko zapadnięcia na wiele infekcji, w tym również koci katar.

Co jeszcze warto wiedzieć na temat kociego kataru? Jest to infekcja, którą w zdecydowanie gorszy sposób przechodzą młode kocięta niż dorosłe osobniki. Jeśli więc planujesz krycie kotki, koniecznie przeprowadź testy na nosicielstwo herpeswirusa kotów typu 1 (FHV-1) oraz kaliciwirusa kotów (FCV-1) – nawet, jeśli zwierzęta nie mają objawów, mogą być ich nosicielami, a w rezultacie przekazać drobnoustroje swojemu potomstwu.

Warto pamiętać, że koci katar, choć niebezpieczny dla tego gatunku zwierząt, nie stanowi zagrożenia dla człowieka ani innych zwierząt, takich jak króliki, psy czy świnki morskie. Nie istnieje więc konieczność zabezpieczania ani siebie, ani innych domowych pupili przez chorym kotem. Ale uwaga: dotyczy to wyłącznie wirusów – jeśli dojdzie do wtórnej infekcji bakteryjnej, należy kota odizolować, gdyż bakterie mogą okazać się tak samo groźne dla Twojego psa, jak i dla Ciebie. W takich sytuacjach kluczowa będzie przede wszystkim właściwa dezynfekcja pomieszczeń oraz powierzchni, z którymi ma kontakt zainfekowany kot.

Jak miałeś okazję się przekonać, czytając ten poradnik, zakażenie wirusami wywołującymi koci katar, może mieć poważne konsekwencje dla Twojego pupila. Wierzymy jednak, że na bieżąco reagujesz na wszystkie zmiany w jego wyglądzie czy samopoczuciu, więc w przypadku infekcji, szybko ruszysz mu na pomoc. Jeśli informacje na temat zdrowia u kotów są dla Ciebie istotne, zaglądaj do naszego bloga regularnie po porcję cennych porad, wskazówek i inspiracji.