Owczarek środkowoazjatycki – wyjątkowy kolos dla znawców

Ojczyzna owczarka środkowoazjatyckiego obejmuje rozległy obszar w głębi kontynentu. Obszar występowania rozciągający się pomiędzy Morzem Kaspijskim a Chinami, obejmujący m.in. Ural, Syberię i Mongolię, zapewnił, z punktu widzenia historii rasy, ogromną pulę genów, z której w wyniku doboru naturalnego wyłoniło się wiele pododmian tej rasy psów. Przodkami owczarka środkowoazjatyckiego są tybetańskie psy pasterskie. Pierwotnie psy te służyły do pilnowania domów i stad oraz jako towarzysze karawan. Od lat 30. ubiegłego wieku w Rosji istnieje standard hodowlany. Psy hodowane na obszarach pustynnych są nieco delikatniejsze niż te pochodzące z gór.

Owczarek sprawia wrażenie oazy spokoju: charakteryzuje się równowagą i rozwagą – chyba że pojawi się ktoś lub coś do obrony. Wówczas do głosu dochodzi wrodzony instynkt rasy – pies broni, atakując bez ostrzeżenia w przypadku zagrożenia. Cechą charakterystyczną owczarka środkowoazjatyckiego jest skłonność do uporu. Mimo to pies nawiązuje bliską więź ze swoim człowiekiem i jest lojalnym, wiernym towarzyszem.

Owczarek środkowoazjatycki jest psem o bardzo dużej potrzebie ruchu. Również ze względu na jego imponującą sylwetkę jasne jest, że bardziej odpowiada mu życie poza środowiskiem wielkomiejskim, najlepiej ze swobodnym dostępem do dużego ogrodu lub obszaru, którego może pilnować. Owczarek środkowoazjatycki nie nadaje się do zajęć rekreacyjnych, takich jak sporty dla psów. Zwierzę użytkowe o wiele bardziej potrzebuje prawdziwego, absorbującego zajęcia. Idealnie sprawdza się na przykład w roli psa stróżującego.

Wychowanie owczarka środkowoazjatyckiego to zadanie, które wymaga dużo czasu i cierpliwości – zarówno od czworonożnych, jak i dwunożnych przyjaciół. Psy te wykazują tendencję do uporu i wymagają obecności człowieka alfa, który z delikatną stanowczością będzie powtarzał jasne polecenia. Zwierzęta mają silne poczucie pozycji w „stadzie”, którą stale testują. Aby zapewnić dobrą socjalizację, czworonożny przyjaciel powinien uczęszczać do grupy dla szczeniąt i szkoły dla psów.

Do wymaganej empatii właściciela należy również dodać pewną ilość siły fizycznej: jeżeli czworonożny przyjaciel nagle pociągnie za smycz, może łatwo przewrócić człowieka. Jako psa rodzinnego i rekreacyjnego owczarka można polecić tylko w bardzo ograniczonym zakresie.

Pielęgnacja owczarka nie jest wymagająca; sierść powinna być regularnie szczotkowana.

Na niektórych zdjęciach mogą Państwo zobaczyć owczarka środkowoazjatyckiego z przyciętym ogonem i uszami; w wielu krajach jego pochodzenia jest to nadal praktykowane. Psy mają naturalnie długi, sierpowaty lub luźny, przypominający pierścień ogon oraz opadające uszy. Prosimy dokonać zakupu psa od hodowcy, który nie praktykuje przycinania ogona i uszu. Adresy kontaktowe hodowców krajowych można uzyskać w VDH (Związek Niemieckich Hodowców Psów).