Bolończyk kolorowy: promyczek słońca z mnóstwem energii

Początkowo bolończyk cieszył się dużą popularnością jako pies do towarzystwa na dworze carskim w Rosji. Przodek obecnej rasy, biały bolończyk francuski, był popularnym prezentem dla dam dworu. Od połowy ubiegłego wieku hodowano bolończyka kolorowego w celu stworzenia własnej rasy psów karłowatych o różnym umaszczeniu. Bolończyka francuskiego krzyżowano przy tym z innymi rasami psów, tj. lhasa apso czy shi tzu. Po rosyjsku nazwa tej rasy brzmi „bolonka cwietnaja”, co w tłumaczeniu na język polski oznacza „kolorowy piesek do towarzystwa”.

Do lat osiemdziesiątych XX wieku te mądre i ciekawskie pieski były popularne przede wszystkim w Związku Radzieckim i innych krajach wschodnich. W 1986 roku te tryskające energią miniaturki zaczęły święcić triumfy popularności w NRD. Poza Rosją rasa ta nie jest uznawana przez wszystkie związki kynologiczne. W Niemczech w 2011 roku Niemiecki Związek Kynologów VDH (Verband für das Deutsche Hundewesen) oficjalnie uznał bolończyka kolorowego.

Obdarzony temperamentem bolończyk kolorowy jest niezwykle przyjaznym, przywiązanym do opiekuna i inteligentnym psem. Wiąże go silna relacja z właścicielem, którego pieszczoty uwielbia. Często nie docenia się jednak jego potrzeb ruchowych: Ten mały kłębek energii wymaga dużo ruchu i rozrywki w postaci spacerów i zabaw.

Podobnie jak w przypadku psów innych ras, zalecane jest uczęszczanie razem z bolończykiem do szkoły dla psów. Ten wesoły mały pies szybko się uczy i ma z tego dużo frajdy. Jest otwarty na innych przedstawicieli gatunku, dzieci traktuje przyjaźnie i ostrożnie. Proszę zwrócić uwagę na to, aby zwierzę miało wystarczająco dużo wyzwań, zarówno fizycznych, jak i umysłowych. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, w której pies trzymany jest w mieszkaniu. Idealnym wyborem jest domek z ogrodem, gdzie maluch może się wyszaleć i wybawić.

Bolończyk kolorowy nie lubi samotności i jest idealny dla rodzin, w których prawie zawsze ktoś przebywa w domu lub zabiera go ze sobą. Jeśli to możliwe, warto wziąć go ze sobą do pracy. Przyjazne i nieskomplikowane usposobienie bolończyka na pewno zachwyci Państwa współpracowników. Ponieważ bolończyk nie lubi szczekać, a pod warunkiem odpowiedniej socjalizacji nie wykazuje agresji, można go z łatwością brać ze sobą praktycznie wszędzie.

Ten uroczy czworonóg ma długą, kędzierzawą i gęstą sierść z dużą ilością podszerstka. Jednak nie wymaga ona czasochłonnej pielęgnacji. Zwykle wystarczy regularne czesanie i skracanie jedwabistej sierści.

Sierść bolończyka kolorowego nie linieje, pies ten w ogóle traci niewiele włosów. Ma to tę zaletę, że mieszkanie, ubieranie i kanapa są w dużej mierze pozbawione włosów zwierzęcia.

U psów występuje niewielka podatność na choroby stawów, tj. zwichnięcie rzepki (wypadanie rzepki) i dysplazja stawów biodrowych. Objawami mogą być także choroby oczu, w tym postępująca atrofia siatkówki, która prowadzi do ślepoty. Warto zwrócić się do odpowiedzialnego hodowcy, który kładzie największy nacisk na zdrowie psów. Związek Kynologiczny w Polsce chętnie udostępni Państwu odpowiednie adresy.

Najlepsze produkty dla Państwa bolończyka kolorowego znajdą Państwo u nas!

Do produktów dla psów